Sabbatsjaar

Wat een jaar, dat corona jaar. De eerste persconferentie, de planning die op z’n kop gaat, spanning in de sector, bewoners waar we niet meer binnen mogen; spannend al met al. Een jaar om niet meer te vergeten..

Als ondernemer moet je niet teveel achterom kijken, zeggen ze. Toch doe ik dat wel. Ik vond het een bijzonder jaar. Voor mijn bedrijf leek het wel een soort Sabbatsjaar. De Israëlieten moesten telkens in het zevende jaar de akkers en wijnbergen onbebouwd laten. Zoals zij rust moesten houden zo mochten ze ook het door hun bebouwde land niet onophoudelijk bearbeiden. In mijn geval was het natuurlijk niet geheel vrijwillig, maar in dat opzicht is het een bijzonder jaar geweest. Wat hebben we veel tijd gehad om na te denken! Wat hebben we enorm veel tijd gebruikt om terug te kijken naar jaren geleden. Waar komen we vandaag en waar staan we nu? Waar staan we nu en waarom staan we hier? Waar heb ik de verkeerde of juist de goede afslag genomen? De hoge muren op mijn werkkamer waren behangen met concepten en ideeën. Steeds weer nadenken en herschikken. M’n collega’s keken af en toe om het hoekje of ze geen ambulance moesten bellen of zoiets.

Als ondernemer moet je beslissingen nemen, zeggen ze. Ik weet nog goed dat ik op een maandagmorgen naar kantoor reed over de A12. Het duizelde in mijn hoofd van alle gedachten die koersloos in mijn hoofd tolden. En wat wilde ik graag die dag de beslissing maken voor de nieuwe definitieve propositie. Iedereen was toe aan duidelijkheid. Maak een keuze, neem een beslissing! Maar ja, dat is moeilijk voor Klaasje. Bedrijf erbij of niet? Alles op één hoop of niet? Estafet wel of niet opstarten? Totdat het rond  10 uur was in de ochtend. Opeens werd het kwartje me ingegeven: Buurtkwartier erboven, Estafet ernaast en nu gas erop! Het resultaat van maanden spitten in het verleden, bezig met nu en nadenken over de toekomst; het viel in één keer op de goede plek. Dat is wat we nu gaan uitrollen. Onze passie voor de volkshuisvesting in een aangepaste frisse jas.

Als ondernemer moet je vooral vooruit kijken, zeggen ze. Tuurlijk, dat doe ik ook wel hoor. Alleen bij mij werkt het nooit. Hoe meer ik gefocust ben op omzet en resultaat, hoe minder orders er binnen komen. En als ik er echt voor ga zitten dan vliegen de klanten weg. Dus dat moet ik niet doen. Tuurlijk moet ik ondernemen en natuurlijk hoort daar een visie bij. Maar de afsluiting van mijn Sabbatsjaar was heel anders dan ik me had voorgesteld. Het was op een zondag tijdens een kerkdienst eind mei dit jaar. Deze ging over de bede “Uw wil geschiedde”. Deze bede wil ons leren dat we in alles aan God en Zijn Woord gehoorzaam zijn. En zonder dat ik daarop voorbereid was werd me duidelijk gemaakt hoe ik naar de toekomst mag kijken. Het zingen van psalm 143 vers 10 ontroerde me zeer:

Leer mij, o God van zaligheden, Mijn leven in Uw dienst besteden; Gij zijt mijn God, vat Gij mijn hand; Uw goede Geest bestier’ mijn schreden, En leid’ mij in een effen land.

Ik kijk dierbaar terug op de afgelopen corona periode. Wat heb ik veel geleerd en wat hebben we veel ontvangen. Ook kijk ik met veel vertrouwen naar de toekomst. Mouwen opstropen en toewerken naar het volgende Sabbatsjaar.